Beni gören Tanrı

Hacer, “Beni gören Tanrı’yı gerçekten gördüm mü?” diyerek kendisiyle konuşan RAB’be “El-Roi” adını verdi. (Yaratılış 16:13)

Benim adım Hacer.

Mısırlıyım ve İbrahim’in karısı Sara’nın hizmetçisiyim.

Çocuğu olmayan Sara, 86 yaşındaki kocası İbrahim’den bir evlat dünyaya getirmek için beni kullandı.

Benim aracılığımla bir çocuk sahibi olabilmek için beni onunla birlikte olmaya teşvik etti ve hamile kaldım. Bu hamilelik, kendime olan güvenimi arttırdı. Hanımımı küçük görmeye başladım ve ona baş kaldırdım.

Daha sonra Sara bunu İbrahim’e söylediğinde İbrahim ona, onun cariyesi olduğumu ve onun bana istediği gibi davranabileceğini söyledi.

Bunun üzerine Sara bana çok kötü davrandı. Sonunda dayanamadım ve çöle kaçtım. Pınar başında bir melekle karşılaştım. Melek benden Sara’ya geri dönmemi istedi ve karnımdaki çocuğumun adını İsmail koyacağımı ve onun soyunun sayısız olacağını önceden haber verdi.

Bu vaat dolu sözle geri döndüm ve zamanı geldiğinde İsmail’i doğurdum.

On dört yıl sonra İbrahim 100 yaşındayken, karısı Sara da İshak adında bir oğul doğurdu.

Bir gün Sara, oğlum İsmail’in İshak’la alay ettiğini gördü. Çocukların babası İbrahim’den beni ve oğlumu kovmasını ardından da İshak’ı tek mirasçısı olarak ilan etmesini istedi.

İbrahim İsmail’i sevdiği halde, Sara’nın bu talebine boyun eğmek zorunda kaldı. Tanrı da İbrahim’e, karısı Sara’nın istediklerini yapmasını buyurdu ve oğlu İsmail aracılığıyla soyunun büyük bir ulus olacağına dair ona güvence verdi.

İbrahim sabah erkenden kalktı, bize biraz ekmek ve su verdi ve beni oğlumla birlikte gönderdi.

Oğlum İsmail’le beraber Beer-Şeva Çölü’nde dolaştık.

Tulumdaki su tükenince, oğlumu bir çalının altına bıraktım. Yaklaşık bir ok atımı uzaklaşıp, “Oğlumun ölümünü görmeyeyim” diyerek onun karşısına oturup hıçkıra hıçkıra ağladım.

Tanrı, feryatlarımı duydu ve bana korkmamam için bir melek gönderdi. Melek bana ‘’Kalk, oğlunu kaldır, elini tut. Onu ve onun soyundan gelenleri büyük bir ulus yapacağım.” dedi.

O sırada Tanrı gözlerimi açtı ve yakınlarda bir kuyu gördüm. Gidip tulumumu suyla doldurdum, oğluma içirdim. İsmail çölde yaşayarak büyürken Tanrı onunlaydı ve o bir okçu oldu. Zamanı gelince benim kendisi için seçtiğim Mısırlı bir kızla evlendi.

Yıllar geçti ve İbrahim, karısı Sara’nın ölümünden sonra bir kadınla daha evlendi. Kadının adı Ketura’ydı. Ondan da altı tane oğlu oldu. (Yaratılış 25)

1. İsmail’in annesi ‘Hacer’ kimdi?

Hacer, Kutsal Kitabın Yaratılış Bölümü ‘ne göre, İbrahim’in karısı Sara’nın Mısırlı hizmetçisiydi. Sara’nın, kocası İbrahim’e bir çocuk doğurması için eş olarak verdiği bir köle ve cariyesiydi.

İbrahim’in oğlu (Hacer aracılığıyla doğan oğlu İsmail) ve genel olarak İsmaililerin atası kabul edilen İsmail’in annesi oldu. Şimdi düşünelim!

Kutsal Kitap’ta cariye bir kadının hayatının neden yer aldığına dikkatle bakmak gerekir?

Hacer’in, Tanrı’nın tasarısının büyük şaheserinin bir parçası olduğunu ve Tanrı’nın, Hacer’in hayatıyla nasıl ilgilendiğini gösteriyor!

Kutsal Kitap’ta yer alan bütün insanlar, tıpkı ‘ Büyük bir tablo üzerinde oluşturulan mozaik resmin’ bir parçası gibi farklı roller alıyor. Bir araya gelmeden önce farklılıklar gösteren mozaik parçaları, yan yana geldiklerinde nasıl anlamlı bir bütün oluşturuyorsa bunu da öyle düşünelim.

Bu bize, Kutsal Kitap’ın çok anlamlı bir resmi olarak gösteriliyor.

Tanrı, sizlerin hayatını da böyle görüyor – belki alt köşede bir menekşe yaprağı ya da tablodaki tüm sahneyi tehdit eden öfkeli bir gök gürültüsü bulutunun sert grisi gibi olabilir.

Fakat bu tablonun neresinde olursanız olun Tanrı sizi görüyor ve size değer veriyor.

2. Tanrı ‘Hacer’i nasıl görmüş?

Hacer, yoksullukla geçen yaşamında çektiği acılarda ve tüm adaletsizliğin içinde yaşarken Tanrı tarafından görülen bir kadındı.

Tanrı, Hacer’in ettiği duaları ve haykırışları duyup onun hayatıyla ilgilendi.

Tanrı’nın, Hacer’i gördüğü ve sevdiği konusunda hiç şüphemiz yok.

Tanrı, Hacer’in geleceğini bu 5 aşamada gördü:

İlk olarak Hacer’in kusurlarını gördü. Hacer’in kalbinde, efendisi Sara’ya karşı bakışlarından ve sözlerinden sızan bir acı vardı.

İkincisi Hacer’in, evinden atılması yüzünden yaşadığı hayal kırıklığını gördü. Ona güçsüz olduğu ve istismar edildiği için acıdı.

Üçüncüsü, Hacer ve İsmail’i çölde susuzluktan ölmekten korudu.

Dördüncüsü, Hacer’in evlatlarını gördü. Onun oğlu İsmail’in, büyük bir ulusun babası olacağını gördü.

Son olarak Hacer’in, tanrısal mirası olacağını ve onurlandırılacağını gördü.

Evet, Tanrı Hacer’e değer verdi ve onu korudu.Ve aynı zamanda ona Kutsal Kitap’taki Tanrı’nın adaletini gösterdi.

Tanrı Hacer’den beş şey yapmasını istedi.

Bunlardan ilki çocuk doğurmaktır. İkincisi ise büyük tasarısında oynayacağı rolle planının bir parçası olmasıdır. Üçüncüsü, duygusal olarak kötüye kullanılan bir duruma geri dönmek. Dördüncüsü, reddedilmeyi deneyimlemek. Ve son olarak, çok daha parlak bir gelecek için Tanrı’ya güvenmek.

3. Tanrı’nın Hacer’e vadettiği nedir?

Tanrı, Hacer’i gördü ve onunla iki kez konuştu.

Bunu Yaratılış 21:1-21’de yazıldığı gibi Tanrı, Hacer’den Yasa’ya göre köleliğinden dolayı üzülmesini istemedi. Bunun yerine vaadettiği sözlerine güvenerek yaşamasını istedi. Bu nedenle herkesin, Tanrı’dan uzak durup, O’nun yollarını reddetmektense O’nu, ihtiyaçlarının temel merkezi olarak takip etmesini istedi.

Sara oğlunu doğurduktan sonra Hacer’in oğlu İsmail’i, kendi oğlu İshak’a karşı bir tehdit olarak gördü. Sara’nın koruyucu anne kalbi, yerini kıskançlığa bıraktı ve Hacer ile İsmail’in evinden kovulmasını istedi.

İki oğlunun babası olan İbrahim’e Sara,“Bu cariyeyle oğlunu kov” ve “Bu cariyenin oğlu, oğlum İshak’ın mirasına ortak olmasın.” diye bağırdı.

İbrahim, Hacer ve oğlunun gitmesini istemiyordu ve bu durum İbrahim’e acı veriyordu.

İbrahim acımasız bir adam değildi, tam tersine oğlu İsmail’i de çok severdi. Yine de Tanrı ondan, Sara’nın sözünü dinlemesini ve onun isteğini yerine getirmesini istedi. Sara’nın sözüne itaat eden İbrahim, Hacer ve İsmail’i gönderdi.

Hacer, Sara’nın cariyeliğini yapmayı bırakıp oğlunun hakkı olan mirasçılıktan vazgeçip çölde dolaştı ve kısa süre sonra kendini uçsuz bucaksız vahşi doğada kaybolmuş buldu. Kaybolmuş halde olan Hacer’in suyu tükendi. Yorgunluğun, şiddetli susuzluğun ve umutsuzluğun pençesinde ağladı. Kendisinin ve İsmail’in öleceğini düşündü ancak Tanrı yaşamalarını istedi.

Tanrı, Hacer’in hayatında ikinci kez onunla sesli bir şekilde konuştu.

Bir yol, bir umut ve çok daha fazlasını sağladı.

4. Tanrı’nın önünde Hacer’in rolü nedir?

“Şunu demek istiyorum: Mirasçı her şeyin sahibiyse de, çocuk olduğu sürece köleden farksızdır. Babasının belirlediği zamana dek vasilerin, vekillerin gözetimi altındadır. Bunun gibi, biz de ruhsal yönden çocukken, dünyanın temel ilkelerine bağlı yaşayan kölelerdik.

Ama zaman dolunca Tanrı, Yasa altında olanları özgürlüğe kavuşturmak için kadından doğan, Yasa altında doğan öz Oğlu’nu gönderdi. Öyle ki, bizler oğulluk hakkını alalım. Oğullar olduğunuz için Tanrı öz Oğlu’nun “Abba! Baba!” diye seslenen Ruhu’nu yüreklerinize gönderdi. Bu nedenle artık köle değil, oğullarsınız. Oğullar olduğunuz için de Tanrı sizi aynı zamanda mirasçı yaptı.”

(Galatyalılar 4:1-7)

Burada bir benzetme vardır. Bu kadınlar iki antlaşmayı simgelemektedir.

Bir kölelik simgesi olan Hacer ve Yasa altında olanların özgürlüğünü simgeleyen Sara.

Mesele kimin “iyi kız” ya da “kötü kız” olduğu değildir. Her ikisi de yanılabilir ama çok sevilen kadınlardır.

Tanrı Hacer’e tatlı sözler söyler ve Sara’yı azarlar.

Yine de Sara’yı, vadedilen anne, müminlerin annesi olarak kutsar.

Hacer o zaman Yasa’da köleliği, yani reddedilecek bir şeyi temsil eder.

5. Neden Kutsal Kitap’ta bahsedilen Hacer’i iyi tanımalıyız?

Rabbimiz, onun başyapıtı büyük tablo üzerinde oluşturulan mozaik resim’deki küçücük parçalara bile çok değer verir.

Görünemez hissetseniz bile Rabbimiz sizi görür ve uzaktan da olsa sizi takdir eder.

Her ne durumda olursanız olun, Rabbimizin sizi çok sevdiğini ve size hayran olduğunu unutmayın.

Tanrı, sonsuz hikmetli amaçları ve sonsuza dek görkemi için sizinle birlikte olacak!

Teşekkürler!

Dua İle Başla